Küçükken babaannemin evinde oynamayı en çok sevdiğim oyun; gümüş renkli parlak bir tepsiyi elimde tutup ona bakarak yürümekti. Tavanı yansıttığı için tavanda yürür gibi olur, avizelerin etrafında döner, kapı eşiklerinden atlardım :) Kendimi olağan üstü güçlerle donatılmış bir süper kahraman gibi hissederdim, güzel günlerdi.
Azra pek aynaya bakmayı seven bir çocuk değil ama bu sefer işler değişti, çünkü aynaya bakış açımızı değiştirdik ve ben eski günlerime döndüm :) Aslında esas amacımız ayna boyama çalışmasıydı ama biz sadece ayna ile yarım saatten fazla oynadık.
Azra kendini yerde görme durumuna çok şaşırdı. Önce korktu, kıpırdayamadı. Yavaş yavaş ısındı ve aynayı keşfetmeye başladı.
Onun bu halleri görülmeye değerdi.
Sonra boyalarımızı getirdik. Artık 3 renk çalışıyoruz. Boyalarımızı ben yaptım. Mısır nişastasını suyla pişirdim ve içine gıda boyası kattım. Muhallebi kıvamında parmak boyası elde etmiş oldum.
Azra boyanın kıvamını çok sevdi. Ellerindeki boyayla dakikalarca oynadı. Bütün boyaları mıncıkladı.
Boyaların arasından kendini görme çabası :)
Her yerlerimiz battı :)
Ve mutluluk pozu :)
Bütün bunların üstüne bir de ayna üzerinde ayaklarımızla kaymaca yaptık :) Harika oldu. Bu arada boya hemen çıktı gitti. Ne kıyafetlerde ne vücudumuzda bir damla renk kalmadı. Kirlenmekten korkmayın, oynayın...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder