28 Haziran 2014 Cumartesi

Nerelerdeydim yahu?

Gezmelerde, yüzmelerde, anne kız torun üçlemelerinde, koşuşturmalarda, uykusuz gecelerde, ramazan hazırlıklarında...

Sevgili, bir tanecik, nar tanecik, nur tanecik kız kardeşim bana, benim gibi kendini bu işe adamış birine "Senden blogcu olmaz" dedi. Neymiş efendim yazmıyormuşum. Hıh!! Asıl senden olmaz! Bu yetmezmiş gibi kardeşim dediğim can ciğer kız arkadaşım da sitemde bulundu! Yav gelmeyin üstüme!!! Bir bildiğim var heralde! Özletiyorum kendimi ki değerim artsın :) Ayrıca ben ayda bir yazı yazsam bile tutar beee... Ohooooo... :) 
Şaka bir yana hakikaten blogumu çok ihmal ettim çook... Ama acısını çıkarmayı düşünüyorum. Aslında konularım birikti. Nereden başlasam diye düşünürken, bunları yazdım :)

En yakın zamanda yeni yazılar yazacağım ama şimdi mutfağa geçmem gerek.

Bir kaç saat sonra eşimle baş başa bu senenin ilk sahurunu yapacağız. Günler uzun, Allah herkesin yardımcısı olsun... Evlerimiz bereketli, sofralarımız keyifli, kalplerimiz huzur dolu olsun...

Hayırlı Ramazanlar...

Devamını Oku »

11 Haziran 2014 Çarşamba

Kızım 7 aylık oldu :)

Gecikmeli bir ay dönümü yazısı oldu maalesef ama hiç olmamasından iyidir :)

Yine ne olduğunu anlamadan bir ay geçti. Bu ay bizim küçük hanım iyice hareketlendi. Eli kolu hiç durmuyor. Oraya uzan, şunu çekiştir, bunu fırlat, oyuncakları alayım derken yüzüstü yere yapış, annenin saçına dal, utanmadan babanın saçını da yol gibi işleri hiç bitmiyor. Ama hala dönmüyor anam dön-mü-yor! Dönmeden yürüyen bebek var mı ki? Bizim kız başarabilir gibi :) Gerçi babasının iddiasına göre bir defa döndü ama ben göremedim :( Görmediğim şeye inanmam :)

Bir yere tutunup kendini ayağa kaldırabiliyor.Tutunarak ayakta dengeli bir şekilde durabiliyor. Baya net adımlar atıyor! Yürümeye çalışırken çok heyecanlanıyor ve o kadar komik gözüküyor ki :) Yer çekimsiz ortamda yürüyormuş gibi o küçük bacaklarıyla kocaman adımlar atıyor. Bayılıyorum :) 

Uykusu bir ileri iki geri! Bazen kendi kendine uyuyor, bazen emmeden gözünü kırpmıyor! Her gün kendimle mücadele halindeyim! Ağlamasına dayansam uyuyacak belki ama çoğu zaman dayanamıyorum! Aslında bu onun iyiliği için ama işte ana yüreği :) Babasına kalsa 3 günde alıştırmıştı valla! Buarada açık havada uyumaya bayılıyor!

Hala oturup güzel bir ek gıda yazısı yazamadım ya kızıyorum kendime! Gerçi henüz tam bir sistem oluşturabilmiş değiliz. Genelde günde bir defa ek gıda alıyor. Arada yemeklerimizin tadına bakıyor ama doyumluk değil! Öyle aç kalıyormuş gibi bir durumu olmadığından ek gıdaya yüklenmiyorum ama bazen doğru mu yapıyorum diye düşünüyorum. Sevgili doktorum Kadir Tuğcu sayesinde anne sütünün bebeğim için diğer bütün gıdalardan daha yararlı olduğunu biliyorum o yüzden gönlümü rahat tutmaya çalışıyorum.

Müzik dinlemeye ve annesinin şarkı söylemesine bayılıyor! Kendide müziğe ıııı ııııı diye eşlik ediyor :) Bazen kendini sallayarak dans bile ediyor :)

Çooook gıdıklanıyor :) Ben kahkaha atınca o da atıyor. Kulağına fısıldanmasına bayılıyor :)

Sinirlenince elindeki oyuncağı çok sert bi şekilde yere yada başka bir yere vuruyor! Bazen resmen söyleniyor, ağlar gibi bir şeyler söylüyor :)

Yabancılama durumumuz epey bi var. İlk kez gördüğü biri kucağına alınca önce kendini geri atıyor, dudak büküyor ve etinden et kopmuş gibi ağlamaya başlıyor :( Bende böyleymişim, annesine çekmiş yavrum! Ama şükür ki öyle uzun sürmüyor alışması. 1 saat sonra problem kalmıyor :)

Gün be gün gözümün önünde büyüyor, çok güzel bir duygu... Onunla gurur duyuyorum!


Devamını Oku »

3 Haziran 2014 Salı

Biri Bizi Yapıştırsın!

Fenalardayım...

Bizim zilli hanım artık emzik emmiyor! İki aylıkken kullanmaya başladığı emziği 6 aylıkken bıraktı. Kendi kendine... Tövbe etmiş sanki, bırak ağzına koymayı görünce bile ağlamaya başlıyor.

"Nasıl oldu?" diye sorarsanız, vallahi bilmiyorum! Biberonu da emmiyor. Oyuncak gibi oynuyor! Biberona ihtiyaç duymuyorum ama emzik olayı mahvetti beni...

Nasıl başlamıştık emziğe... 

İlk 40 gün "Ben kızıma yalancı meme vermem, adı üstünde yalancı! Beni emmek yerine plastik mi emsin yavrum" diye tutturmuş ve yoğun ısrarlara rağmen emzik vermemiştim. Fakat yoğun gaz sancıları ve bitmek bilmeyen ağlamalar beni yıldırdı. İç sesimi bastırdım ve emziği verdim! 50 günlük falandı...

İlk üç gün emziği emmedi! Kesinlikle reddetti! İçimde bir parça sevindi, "Kızın seni tercih ediyor" dedi :) Sonra bir süre hiç denemedim! Yaklaşık 10 gün sonra, çıldıracağım bir anda, bir daha deneyeyim dedim ve bu sefer emdi :) Ağlayan kız bir anda sustu ve uykuya daldı! Nasıl mutlu olmuştum anlatamam! 

Öyle her dakika emzik ağzında olan bir kız değildi! Emzirdikten sonra emziği verip yatağına yatırıyodum, yada emziği verip ayağımda sallıyordum. (Bu arada artık kesinlikle sallanmak da istemiyor) 5 aylık olduğunda sadece uyurken emiyordu, başka zaman ihtiyacım olmuyordu. Mutluydum!

Sonra ne olduysa oldu, kızım artık emzik emmiyor ve beni emmeden uyumuyor! Neler deniyorum, yoook! 

Yarım saat emecek, emerken uyuyacak, yavaş yavaş meme ağzından alınacak, ürkütmeden yatağa yatırılacak! Meme ağzından alındığında ağlamaya başladıysa yeniden verilecek! Yatağa yattığında ağlamaya başlarsa, alınıp tekrar memeye koyulacak! Bazen uyutmam 1 saati buluyor!

Aynı durum gece de yaşanıyor! Uyku sersemi uğraşamıyorum, yanıma alıp emziriyorum, öyle sabaha kadar uyuyoruz! Bu durumdan çok rahatsız oluyorum. Yanımda yatmaya alışmasını istemiyorum! Yatağını bilsin. İki ay önce yatağını odamdan ayırmayı bile düşünüyordum, şimdi geldiğim duruma bak! Uyku düzenimiz mahvoldu!  

Ağlatarak uyutmayı bile denedim ama dayanamadım. Aslında bir kaç gün kendi kendine uyudu. Tam oldu bu, hemen yazayım bloguma dedim ama bir anda hooop başa döndük. Emzirmediğimde kendini parçalıyor resmen! Dayanamıyorum!

Bu böyle gitmez! Bir çare bulmak lazım... 

Bir çözüm yolu bilen yok mu??? 

Devamını Oku »