5 Mayıs 2014 Pazartesi

Kızım 6 Aylık Oldu :)

Ne çabuk geçti zaman! Minik meleğim 6 aylık oldu. Her gün biraz daha büyüyor, yeni bir şeyler öğreniyor, huy değiştiriyor ve beni şaşırtıyor. Ona her baktığımda "Ne kadar şükretsem az" diye düşünüyorum. O kadar güzel, o kadar masum ki! Sanki bu dünyadan bir kaçış gibi ona sarılmak. Bütün mutsuzlukların, sahteliklerin, yalanların, yalnızlıkların  içinde o, her şeyden habersiz, hayatımda gördüğüm en içten gülümsemeyle bakıyor, ellerini uzatıyor, yanağıma dokunuyor ve beni dünyanın en mutlu kadını yapıyor. Duygusallaştım yine :) Zaten hamile kaldığımdan beri bir ağlama, bir ağlama. Hiç bir diziyi ve komedi hariç filmi izleyemez oldum. Haberlerin yanından bile geçmiyorum, duygusal şarkıları dinleyemiyorum.  Ne zaman düzeleceğim ya ben!!! 

Gelelim 6 aylık kızımın yaptıkları ve yapamadıklarına. Öncelikle, desteksiz oturabiliyor ama dönemiyor :) Bu beni şaşırtmıyor çünkü doğduğundan beri oturtmaktan hiç çekinmiyorum. Kucağımızda, koltukta, mama sandalyesinde, bebek arabasında hep oturdu. Dönememesini ise dönenceye bağlıyorum. Tepesinde oyuncaklar asılıyken niye dönsün ki :) Dönenceyi kaldırdım, kızımı yere koyuyorum ama alışmış olacak ki yine dönmüyor yine dönmüyor. Hep yukarı bakmak istiyor. Yüzüstü yatmayı da pek sevmiyor.
Hala sadece anne sütüyle besleniyor fakat biz sofrada otururken onunda önüne peynir, haşlanmış havuç, elma, patates gibi eline alıp yiyebileceği şeyler koyuyorum. Sofra düzenine ve tatlara alışsın diye. Bu duruma bayılıyor, bütün yiyecekleri tek tek ağzına götürüyor, hepsini yemeye çalışıyor. Babasıyla ben de keyifle onu izliyoruz :) Bazen de çok az yoğurt veriyorum. Bebek yoğurtlarını yemedi, normal yoğurdu yiyor.

Mama sandalyesinde otururken eline geçen her şeyi ağzına sokup yere fırlatıyor. Önüne bir şey koymadığımızda  ellerini masaya vuruyor ve kendini geri geri atıyor. Ara sıra yürütece koyuyorum, henüz peşimde dolaşamasa da istediği yere gitmek için çok çaba gösteriyor, çoğu zaman hedefine ulaşıyor :)

Babasına çok farklı tepki veriyor, ağlıyorsa onun sesini duyunca susuyor, benim kucağımdayken ona gitmek istiyor. Sabahları babası uyurken, ona uzun uzun bakıyor, onu uyandırmak için ses çıkarıyor :)

Sırtüstü yatarken ayaklarını ağzına sokuyor, çoraplarını çıkarıyor. Altı açıkken çok mutlu oluyor, kendi kendine şarkılar söylüyor. O haline bayılıyorum.

Sabahları yanıma yatırıyorum, yatak keyfi yapıyoruz. Günün en güzel zamanı :) Gülüşler, çığlıklar, sarılmalar, öpücükler havada uçuşuyor :)

Gece 3 defa emmek için uyanıyor. Sabahları uyanmadan önce bir süre ağlıyor. Sallamadan uyutmaya çalışmalarım sonuç vermeye başladı. Her akşam 10 gibi emziriyorum, biraz oyun oynuyoruz, altını değiştiriyorum, yatağına yatırıyorum, masal okuyorum, öpüyorum ve odadan çıkıyorum. Bir süre oyalanıyor, sonra mızıldanmaya başlıyor. O zaman gidiyorum, emziğini veriyorum, yatağını çok az sallayıp yine çıkıyorum ve uyuyor :) Sabah 6:30 da kalkıyor ve gündüz 3 defa toplam 3 saat civarı uyuyor.

En sevdiği oyuncağı büyük peluş uğur böceği :) Onu kucağına alıyor, sarılıyor, ısırıyor, çok mutlu oluyor. Kendi kendine yarım saatten fazla oynayabiliyor, sonrasında ağlamaya başlıyor. Aynada kendine bakmaya bayılıyor, bakıp bakıp gülüyor.

3 gün sonra 6. ay aşımız var :( Çok şükür aşılarda çok ağlamıyor ama yinede içim bir tuhaf oluyor. Neyse ki 1 yaşına kadar başka aşımız yok :)

Ay biri beni durdursun, yoksa saatlerce kızımı anlatacağım :) Abartmaya gerek yok!!!

Bakalım önümüzde ki ay neler yapabilecek bizim küçük hanım :)



Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder